ฉันในวันนี้มองไปที่หญิงสาวในภาพ คือตัวของฉันเองในวันก่อน แล้วรู้สึกรักเธออย่างจับใจ รักในความกล้าหาญ และขาดเขลา รักในความไม่เดียงสา และความดื้อดึงเอาแต่อารมณ์ รักในความอ่อนโยนและมองโลกในแง่ดีของเธอ… เธอเป็นผู้หญิงสวยคนหนึ่งที่ไม่ได้แต่งกายงามตามแฟชั่น เธอสวมเพียงเสื้อยืดและกางเกงยีนส์ สวมเครื่องประดับเล็กน้อยคือ สายสร้อยกำไล และต่างหู
พ.ศ. 2531 สุขุมาล เล็กสวัสดิ์ อาจารย์ประจำภาควิชานฤมิตศิลป์ คณะศิลปกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ได้รับทุนวิจัยจากสำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติเพื่อสร้างสรรค์ผลงานเซรามิกที่ตกแต่งด้วยผ้าลูกไม้ โดยใช้แรงบันดาลใจจากเครื่องแต่งกายสตรีไทยสมัยรัชกาลที่ 5- 7
ปู่ หรือ ก๋ง ของฉันนั้นเป็นคนจีน ก๋งมากับเรือขายข้าวล่องผ่านแม่น้ำหน้าบ้านและได้มาพบย่า ด้วยคงเคยทำบุญร่วมกันมา ก๋งกับย่าจึงได้มาเป็นคู่ครองอยู่ร่วมเรียงเคียงหมอนกัน ก๋งเป็นคนจีนที่ขยันและซื่อสัตย์ ยามใดที่ไม่ได้ออกไปกับเรือ ก็ไม่เคยหยุดนิ่งหรืออยู่กับบ้านเฉยๆ..ในฤดูไหนมีอะไร ก๋งก็จะค้าขายสิ่งนั้น เมื่อขายหมดก็ซื้อของที่มีในทีหนึ่ง กลับมาขายในอีกที่หนึ่งซึ่งไม่มีของสิ่งนั้นๆ เสมอๆ
“แนวความคิดสันติธรรมและประชาธิปไตยโดยสมบูรณ์ของท่านอาจารย์ปรีดี -ท่านผู้หญิงพูนสุข พนมยงค์ คือจุดมุ่งหมายในการสร้างสรรค์งานศิลปะของฉัน” สินธุ์สวัสดิ์ ยอดบางเตย บอกกล่าวไว้ภายในนิทรรศการ “จากภาพลายเส้นเจ้าแกละกับเพื่อน ถึงภาพถ่ายศิลปะเปลือยความคิดทางการเมือง”
เคนโกะ โอทาเขะ ได้มีโอกาสใช้ชีวิตเป็นเวลาหลายปีที่มอสโก และมีความรู้สึกพิเศษเกิดขึ้นกับกลุ่มเด็กวัยรุ่นบนท้องถนนของกรุงมอสโก จึงเกิดแรงบันดาลใจสร้างงานภาพถ่ายชุด Moscow Attitude ขึ้นมา เพราะช่วงเวลาที่กรุงโตเกียวอยู่ในจุดที่เศรษฐกิจได้พัฒนาไปถึงช่วงที่วัฒนธรรมเก่าๆได้สูญหายไปแล้ว ขณะใช้ชีวิตอยู่ในมอสโก ทว่าเคนโกะ โอทาเขะ กลับหวนคิดถึงโตเกียวในปี ค.ศ. 1980