จากกิเลสเรียกร้องแก้รธน. ถึงการมีส่วนร่วมทางการเมืองของผู้หญิง เราไม่ใช่แค่ “ตุ๊กตาบลายธ์” /อ้วน อารีวรรณ

เริ่มต้น ตั้งแต่นักการเมือง พรรคการเมืองไทย ที่ตอนนี้ “กิเลสความอยาก” ต้องการแก้ไขรัฐธรรมนูญเกิดขึ้นมาแล้ว ก็หาเหตุผลมาอ้างได้สารพัด จนคนที่รับฟังข้อมูลด้านเดียว คล้อยตาม.. แล้วประชาชนได้ประโยชน์อะไรบ้าง กับการแก้รัฐธรรมนูญมาตรานั้น มาตรานี้ แล้วผลประโยชน์ที่แท้จริงตกอยู่กับใครมากกว่ากันหลังแก้ไข ไม่เห็นจะพูดถึงบ้างเลย..

ก็ได้แต่สงสัยว่าทำไม? การเมืองไทยกลายเป็นเรื่องการหวงห่วงอำนาจของกลุ่มนักการเมืองหน้าเดิมๆ กลุ่มเดิมๆ วิธีการเดิมๆ ด้วย เป็นเพราะเขาชนะการเลือกตั้ง ชนะใจประชาชนในพื้นที่ ดังนั้นเขาจะปู้ยี่ปู้ยำ ข่มขืนกระทำชำเรา ประเทศไทยอย่างไรก็ได้ อย่างนั้นหรือ?

แม้ว่าเสียงหรือสิทธิที่เขามีอยู่ อาจมาจากการลงทุนเพื่อการถอดทุนในเชิงธุรกิจการเมืองก็ตาม??

เราต้องเรียนรู้ประชาธิปไตยไปพร้อมๆ กับปัญหาคอรับชั่นอย่างนี้ไปเรื่อยๆ ใช่ไหมคะ?

เมื่อวันใด เงินไม่สามารถจ้างผีโม่แป้งได้อีก เราถึงจะได้เห็นการเมืองไทยที่บริสุทธิ์ผุดผ่อง และทำกิจกรรมใดๆ เพื่อประชาชนอย่างแท้จริง หรืออย่างไร?

**********

รัฐธรรมนูญฉบับปัจจุบันมีหลายมาตราที่เขียนเอาไว้สวยงาม เลิศหรู อลังการ เหลือเกิน ประหนึ่งสร้างมหาปราสาทราชวังไว้ให้ยาจกยากจนเข็ญใจอาศัยอยู่ โดยลืมไปว่า ผู้อยู่เองก็ไม่รู้ว่าจะทำนุบำรุงดูแลรักษาและใช้ประโยชน์ในมหาปราสาทราชวังนี้ให้สวยงามสมคุณค่าได้อย่างไร ? น่าเสียดาย..

ยกตัวอย่างเช่น มาตรา 87 ในรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ. 2550 ที่ได้บัญญัติว่า

“รัฐต้องดำเนินการตามแนวนโยบายด้านการมีส่วนร่วมของประชาชน ดังต่อไปนี้

1.ส่งเสริมให้ประชาชนมีส่วนร่วมในการกำหนดนโยบายและวางแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมทั้งในระดับชาติและระดับท้องถิ่น

2.ส่งเสริมและสนับสนุนการมีส่วนร่วมของประชาชนในการตัดสินใจทางการเมือง การวางแผนพัฒนาเศรษฐกิจ และสังคม รวมทั้งการจัดทำบริการสาธารณะ

3.ส่งเสริมและสนับสนุนการมีส่วนร่วมของประชาชนในการตรวจสอบการใช้อำนาจรัฐทุกระดับ ในรูปแบบองค์กรทางวิชาชีพหรือตามสาขาอาชีพที่หลากหลาย หรือรูปแบบอื่น

4.ส่งเสริมให้ประชาชนมีความเข้มแข็งในทางการเมือง และจัดให้มีกฎหมายจัดตั้งกองทุนพัฒนาการเมืองภาคพลเมืองเพื่อช่วยเหลือการดำเนินกิจกรรมสาธารณะของชุมชน ร่วมทั้งสนับสนุนการดำเนินการของกลุ่มประชาชนที่รวมตัวกันในลักษณะเครือข่ายทุกรูปแบบให้สามารถแสดงความคิดเห็นและเสนอความต้องการของชุมชนในพื้นที่

5.ส่งเสริมและให้การศึกษาแก่ประชาชนเกี่ยวกับการพัฒนาการเมืองและการปกครองระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข รวมทั้งส่งเสริมให้ประชาชนได้ใช้สิทธิเลือกตั้งโดยสุจริตและเที่ยงธรรม

การมีส่วนร่วมของประชาชนตามมาตรานี้ ต้องคำนึงถึงสัดส่วนของหญิงและชายที่ใกล้เคียงกัน”

การมีส่วนร่วมของประชาชนในการกำหนดนโยบายและวางแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมทั้งในระดับชาติและระดับท้องถิ่น หน้าตาเป็นยังไงคะ เคยเห็นบ้างไหม?

ท่านผู้อ่านเคยเข้ามีส่วนร่วมในการตัดสินใจทางการเมือง การวางแผนพัฒนาเศรษฐกิจ และสังคม รวมทั้งการจัดทำบริการสาธารณะบ้างไหมคะ?

ยังไม่เคยเห็นว่า รัฐบาลจะสามารถทำให้แนวนโยบายด้านการมีส่วนร่วมของประชาชนตามมาตรานี้ เกิดขึ้นได้จริงเลย โดยเฉพาะการมีส่วนร่วมของประชาชนที่ต้องคำนึงถึงสัดส่วนหญิงชายที่ใกล้เคียงกัน ยิ่งเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นยากพอๆ กับเครื่องบินชนกับเรือดำน้ำก็ว่าได้ เพราะประชาชนทั่วไปถูกกันให้ห่างและห่างให้มากที่สุด จากเรื่องการเมือง จนใครๆ ก็ตาม ที่สนใจประเด็นต่างๆ ที่เกี่ยวข้องกับการเมือง เศรษฐกิจ สังคม และกฎหมาย จะถูกสร้างภาพลักษณ์ใหม่ว่าเป็นมนุษย์ที่นิยมสร้างความวุ่นวายให้สังคมไปโดยปริยาย

**********

แล้วถ้าคิดว่า จะทำอย่างไรให้ผู้หญิงสนใจการเมือง เห็นความสำคัญของปัญหาทางสังคม เศรษฐกิจ และกฎหมาย มากกว่าความสำคัญของความสาว หรือความสวยได้ ก็เป็นเรื่องยาก..

ในฐานะที่ตัวเองก็เป็นผู้หญิง สุดท้ายก็ต้องกลับมาพิจารณาตนเอง ถ้าผู้หญิงเรา ยังคิดไปไกลกว่า ใครสาว ใครสวย ใครหมวย ใครอึ๋ม ใครเซ็กซ์ซี่กว่าฉันไม่ได้ แล้วฉันจะต้องสวย เลิศ เชิด หยิ่ง กว่าใครๆ เราก็ไม่ต้องไปคิดไกลถึงเรื่องอื่นๆ ในสังคม ให้เสียเวลาเลย

กลายเป็นว่าเราผูกติดตัวเองกับคุณค่าที่ไม่มีอยู่จริง

ถึงเวลาหรือยังคะ ที่เราต้องหันมาเป็นฝ่ายสร้างคุณค่าที่แท้จริงให้กับตัวเอง และคนอื่นๆ ในฐานะที่เราเป็นผู้กำหนดทิศทางของสังคม ไม่ใช่ผู้ที่ต้องวิ่งตามอย่างเช่นทุกวันนี้

แต่ก่อนที่จะก้าวไปสู่เป้าหมายนั้น เราก็ต้องแสดงศักยภาพให้เห็นว่า ผู้หญิงก็มีความสามารถตอบโจทย์ปัญหาความต้องการของสังคม สามารถแก้ไขสิ่งต่างๆ ที่เกิดขึ้นในสังคมนี้ได้ ในฐานะที่มีมันสมองและมีความสามารถ เข้าใจบริบทของสังคมในแบบฉบับของผู้หญิงที่สามารถก้าวข้ามพ้นความต้องการส่วนตัวไปสู่สังคมแห่งการเอื้ออาทรคนอื่นๆ

ความจริง อ้วนเชื่อมั่นในความเป็นแม่ของผู้หญิงเสมอ ความเป็นแม่ผู้เสียสละให้กับลูก ความเป็นแม่ที่มองการณ์ไกล ความเป็นแม่ที่ห่วงใย เห็นอกเห็นใจและแบ่งปัน และรู้ว่าควรดูแลลูกๆ แต่ละคนอย่างไร ให้เหมาะสมกับวัย เพศ และปัญหาที่เกิดขึ้น เพียงแค่นำคุณสมบัติของความเป็นแม่ในผู้หญิงมาใช้ให้เกิดประโยชน์สูงสุด ในการดูแลสังคมเท่านั้น ทำให้สังคมแบบชายเป็นใหญ่ ได้เห็นศักยภาพ ความสามารถด้านที่ผู้หญิงมีอยู่นั้น ก็สามารถจัดการกับปัญหาต่างๆ ที่เกิดขึ้นในสังคมได้ ซี่งเป็นมุมมองที่ผู้ชายเอง อาจมองข้ามไปอย่างน่าเสียดาย

อ้วนเชื่อว่า ยังมีผู้ชายอีกมากมายหลายท่านพร้อมเปิดโอกาสให้เราได้เข้ามาทำหน้าที่นำเสนอมุมมองความคิดเห็นของผู้หญิงที่ไม่ไร้สาระ และสามารถก้าวพ้นหลุมพรางของสังคมแบบทุนนิยมที่ทำให้ผู้หญิงเป็นได้แค่ตุ๊กตาบลายธ์ ให้กลายเป็นผู้หญิงที่พร้อมจะมีส่วนร่วมทางการเมืองอย่างแท้จริง